آندومتریوز نوعی بیماری است که در آن بافتی مشابه بافتی که پوشش داخلی رحم را تشکیل می‌دهد، در خارج از محیط داخلی رحم رشد می‌کند. به پوشش داخلی رحم آندومتر گفته می‌شود.

آندومتریوز که  یک بیماری شایع در زنان است و حدوداً 10 درصد از زنان به آن مبتلا هستند، هنگامی اتفاق می‌افتد که بافت آندومتر در قسمتی خارج از رحم مانند سطح تخمدان‌ها، روده و لوله‌های فالوپ رشد کند. گسترش بافت آندومتر به خارج از رحم اتفاقی غیر معمول است، اما غیر ممکن نیست. تغییرات هورمونی سیکل پریود بر روی بافت نابجا آندومتر تأثیر می‌گذارد و باعث ملتهب شدن و دردناک شدن ناحیه می‌گردد.

علائم آندومتریوز

علائم آندومتریوز در افراد مختلف متفاوت است. برخی از زنان علائم خفیفی را تجربه می‌کنند، اما در برخی دیگر علائم متوسط تا شدید وجود دارد. لازم به ذکر است که شدت درد بیمار نشان‌دهنده‌ی درجه یا مرحله‌ی بیماری او نیست. ممکن است بیمار درجه‌ای خفیف از بیماری را داشته باشد اما دردهایی شدید را تجربه کند. همچنین ممکن است شخص مبتلا به آندومتریوز شدید و پیشرفته باشد و علائم خفیفی را گزارش کند.

شایع‌ترین علامت آندومتریوز درد در ناحیه‌ی لگن است که معمولاً همراه با دوره‌ی پریود ظاهر می‌شود. اما علائم زیر نیز نشانه‌های مهمی هستند که به تشخیص بیماری کمک می‌کنند.

- پریودهای دردناک با خونریزی شدید یا نامنظم.

- درد در قسمت تحتانی شکم قبل و در هنگام دوره‌ی قاعدگی.

- احساس درد هنگام و پس از رابطه جنسی.

- کاهش قدرت باروری و یا ناباروری.

- شکم دردهای گاه و بی‌گاه و حرکات روده توام با درد و ناراحتی.

- درد در ناحیه کمر یا سایر نقاط بدن که ممکن است در هر زمان از سیکل قاعدگی بیمار رخ دهد.

- گرفتگی عضلات یک یا دو هفته‌ای در نزدیکی دوره پریود.

توجه داشته باشید که برخی افراد با وجود ابتلا به آندومتریوز هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند. بنابراین ممکن است که با وجود بیماری هیچ‌ یک از علائم فوق را نداشته باشید. به همین خاطر مهم است که شما به طور منظم معاینات مخصوص بیماری‌های زنان را انجام دهید. این بررسی‌ها موجب می‌شوند که پزشک متخصص زنان هر گونه تغییر را مشاهده و کنترل کند. این امر به ویژه هنگامی که دو یا تعداد بیشتری از علامت‌های ذکر شده را داشته باشید اهمیت دوچندان پیدا می‌کند.

درمان آندومتریوز

اگر به آندومتریوز مبتلا باشید بسیار مهم است که پیگیر درمان آن شوید. چراکه در صورت عدم درمان، علائم آن تشدید شده و ادامه‌ی این وضعیت می‌تواند زندگی شما را مختل کند. البته آندومتریوز درمان قطعی ندارد ولی علائم آن کاملاً قابل کنترل است.

برای درمان آندومتریوز از دو روش درمان دارویی و جراحی استفاده می‌شود. انتخاب روش درمان بستگی به شدت علائم بیمار دارد و با تشخیص پزشک متخصص صورت می‌گیرد. گاهی اوقات ممکن است پزشک بلافاصله درمان را شروع نکند تا ببیند که آیا علائم بیمار به ‌خودی‌ خود بهبود پیدا می‌کنند یا خیر.

درمان‌های دارویی

درمان دارویی این بیماری شامل انواع مسکن‌ها و داروهای هورمونی است که اغلب در موارد دردهای شدید لگنی و پریودهای دردناک بیمار به کار گرفته می‌شود. این مسکن‌ها معمولاً مسکن‌های ضدالتهابی مانند ایبوپروفن هستند که دردهای ناشی از بیماری را تسکین می‌بخشند. داروهای هورمونی نیز مانند آنالوگ‌های هورمون آزادکننده‌ی گونادوتروپین  (GnRH)و مصرف هورمون‌های مکمل در مواردی می‌تواند درد را تسکین داده و پیشرفت آندومتریوز را متوقف کند. در واقع درمان‌های هورمونی به بدن بیمار کمک می‌کند تا تغییرات هورمونی ماهانه را که سبب پیشرفت آندومتریوز می‌شود، کنترل نماید.

تزریق مدروکسی پروژسترون (Depo-Provera) نیز در توقف رشد آندومتریوز موثر است و درد و سایر علائم را تسکین می‌دهد. البته این دارو عوارضی مانند افزایش وزن و در برخی موارد بروز افسردگی را در پی داشته و به همین خاطر ممکن است انتخاب اول شما نباشد.

در درمان هورمونی از آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های آزاد کننده‌ی هورمون گونادوتروپین (GnRH) برای جلوگیری از تولید استروژن تحریک کننده تخمدان استفاده می‌شود. استروژن هورمونی است که به طور عمده مسئول ایجاد خصوصیات جنسی در زنان است. جلوگیری از تولید استروژن از قاعدگی جلوگیری کرده و نوعی یائسگی مصنوعی ایجاد می کند. درمان GnRH نیز عوارضی مانند خشکی واژن و گرگرفتگی را در پی دارد. مصرف همزمان مقادیر کم استروژن و پروژسترون می‌تواند به کاهش این علائم کمک کند.

دانازول داروی دیگری است که برای جلوگیری از قاعدگی و کاهش علائم آندومتریوز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در هنگام مصرف دانازول، ممکن است بیماری به پیشرفت خود ادامه دهد. دانازول می‌تواند عوارض جانبی از جمله آکنه و پرمویی در صورت و بدن داشته باشد.

درمان با جراحی

در صورتی که بیماری به درمان‌های دارویی پاسخ ندهد به تشخیص پزشک جراحی برای برداشتن تکه‌های بافت آندومتریوز صورت می‌گیرد. نوع جراحی نیز بسته به اینکه بیمار بارداری قبلی داشته و اینکه آیا مایل به بارداری هست یا خیر متفاوت است.

لازم به ذکر است که حتی با جراحی نیز ممکن است آندومتریوز عود کند پس تصمیم برای انجام یا عدم انجام جراحی، به شرایط فرد و شدت علائم بستگی دارد. معمولاً اینگونه است که پزشک ابتدا درمان‌های دارویی را امتحان می‌کند و در صورت عدم حصول بهبودی، جراحی را به بیمار توصیه می‌نماید.

جراحی محافظه کارانه

جراحی محافظه کارانه برای زنانی مناسب است که قصد بارداری دارند و یا درد بسیار شدیدی را تجربه می‌کنند و درمان‌های هورمونی هم بر آن‌ها موثر نیست. هدف از جراحی محافظه کارانه برداشتن بافت نابجا یا از بین بردن رشد آندومتریوز بدون آسیب رساندن به اندام‌های تولید مثلی است.

از لاپاروسکوپی که یک جراحی کم تهاجمی است، برای تشخیص آندومتریوز و همچنین برای از بین بردن بافت نابجای آندومتر استفاده می‌شود. در این روش جراح با ایجاد شکاف کوچکی در شکم بیمار، به برداشتن بافت‌های خارج از محل و یا سوزاندن یا بخار کردن آن‌ها می‌پردازد.

جراحی هیسترکتومی (آخرین گزینه)

به ندرت اگر وضعیت بیمار با سایر روش‌های درمانی هیچ بهبودی پیدا نکند ممکن است پزشک به عنوان آخرین راه حل برداشتن رحم را توصیه کند.

در طی برداشتن کامل رحم که به آن هیسترکتومی گفته می‌شود پزشک جراح، رحم و دهانه‌ی آن را به کلی از بدن خارج می‌کند. البته هیسترکتومی از درمان‌های معمول آندومتریوز محسوب نمی‌شود. زیرا بیمار پس از انجام این جراحی قادر به بارداری نخواهد بود. بنابراین برای افرادی که قصد تشکیل خانواده و فرزندآوری دارند توصیه نمی‌شود.

سلامت اسپرم    بسیار مهم  است  چون عامل مهمی در توانایی باروری زوجین است.  معیارهای اصلی برای اسپرم سالم  عبارتند از :

• تحرک
• حجم
• شکل
• توانایی اتصال به غشا  تخمک
• توانایی عبور از مخاط دهانه رحم و تبدیل آن به تخم
• واکنش آکروزوم
•  داشتن کروموزوم‌های طبیعی  

ناباروری مردان معمولاً  به دلیل  مشکلات مایع منی است که شایع‌ترین آ‌ن‌ها عبارتند از:

• تعداد کم اسپرم یا الیگواسپرمی 
• تحرک کم اسپرم یا آستنوسپرمیا یا آستنوزواسپرمی
• شکل اسپرم غیرطبیعی یا تراتواسپرمیا

در این مقاله به تحرک کم اسپرم یا آستنوسپرمیا یا آستنوزواسپرمی  و تاثیر ان بر ناباروری مردان می پردازیم

تحرک اسپرم ، به معنای توانایی حرکت   اسپرم  در مایع منی است. تحرک ضعیف اسپرم با عنوان آستنوزواسپرمی نیز شناخته می شود.

اسپرم ها سلولهائی متحرک هستند .   

اسپرم های متحرک دو نوع حرکت دارند:

• تحرک پیشرونده

(Progressive motility Grade A)

 به حرکت اسپرم‌هایی که در یک خط مستقیم یا دایره‌های بزرگ شنا می‌کنند گفته می شود.

• تحرک غیرپیشرونده

(Non-progressive motility Grade B)

به حرکت اسپرم‌هایی اطلاق می‌شود که به صورت مستقیم شنا نمی‌کنند و یا در دایره‌های کوچک حرکت می‌کنند .

در یک نمونه انزال نرمال حداقل 40 درصد اسپرم ها باید دارای حرکت یا به عبارتی متحرک باشند، با احتساب حرکت های غیر پیش رونده، وجود حداقل 32 درصد اسپرم دارای حرکت پیش رونده لازم است.

تشخیص کم تحرکی اسپرم معمولاً بر اساس درصد اسپرم های متحرک انجام می شود اما تحقیقات نشان داده اند تعداد اسپرم های متحرک معیار بهتری برای تصمیم گیری است.

وجود بیش از 20 میلیون اسپرم متحرک، طبیعی و کمتر از 5 میلیون ضعیف به شمار می آید. كمتر از يك ميليون اسپرم متحرك نشان دهنده تحرک بسیار ضعيف است.

علل کم تحرکی اسپرم

کم تحرکی اسپرم در بسیاری از موارد علت مشخصی ندارد. و عوامل مختلفی که بر سلامت بیضه‌ها تأثیر می‌گذارند ممکن است باعث کم تحرکی اسپرم شوند وآسیب به بیضه‌ها که وظیفه تولید و ذخیره اسپرم را بر عهده دارند،  بر کیفیت اسپرم تأثیرمی گذارد.

 عمده‌ی آسیب بیضه ها عبارتند از:

• سرطان بیضه؛
• جراحی بیضه؛
• عفونت؛
• مشکلات  مادر زادی بیضه  
• ضربه.

- همچنین استفادهی طولانی مدت از استروئیدهای آنابولیک (کورتون ها) می‌تواند تعداد اسپرم و تحرک اسپرم را کاهش دهد.

-   حشیش و کوکائین و همچنین برخی داروهای گیاهی نیز می‌توانند بر کیفیت اسپرم تأثیر بگذارند.

- واریکوسل ( رگ‌های بزرگ شده و برجسته در بیضه ) نیز   از علل کم تحرکی اسپرم است.

-  وجود یک اختلال ژنتیکی   و یا یک بیماری پزشکی تشخیص داده نشده  نیز موثر خواهد بود . 

-سبک زندگی و عوامل محیطی نیز نقش مهمی در تحرک اسپرم دارند. به عنوان مثال، سیگار کشیدن با کاهش تولید اسپرم مرتبط است ( بخصوص اگر مصرف سیگار فرد به بیش از 10 عدد در طول روز برسد).

درمان کم تحرکی اسپرم

کم تحرکی اسپرم یکی از دلایل ناباروری است و  درمان موثر برای  اسپرم بی حرکت و یا دارای حرکت کم عبارتند از:

• تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI):

به معنی جمع آوری و شستشوی اسپرم ها است. سپس سریعترین اسپرم ها با استفاده از یک لوله پلاستیکی ظریف وارد رحم می گردد.

• لقاح آزمایشگاهی (IVF):

در این روش که یکی از راهکارهای درمان بی حرکتی اسپرم است، خانم دارو مصرف می کند تا تخمک مناسبی تولید شود، آنگاه تخمک از تخمدان جدا شده و با اسپرم در محیط آزمایشگاه بارور می گردد. جنین حاصل به دست آمده برای ادامه رشد و نمو به رحم باز گردانده می شود.

بافت اندومتریال یا همان بافت مخاط رحم شامل غده، گلبول های خون و بافت های همبند است و معمولا درون رحم رشد می کند تا رحم را آماده برای تخمک گذاری کند. این بافت به صورت طبیعی در داخل حفره رحم وجود دارد و به صورت ماهیانه دچار تغییرات قاعدگی می شود. تا زمانی که اندومتر در داخل حفره رحم قرار دارد همه چیز طبیعی است اما مشکل زمانی ایجاد می شود که این بافت به قسمت های دیگر بدن مانند داخل لگن سرک می کشد و به طور نابجا در این بخش قرار می گیرد. این بافت ها در داخل لگن دچار التهاب، خونریزی و چسبندگی داخل لگن شده و همچنین موجب به وجود آمدن کیست های شکلاتی به طور مکرر در تخمدان می شوند.

با التهاب و کششی که روی اعصاب و بافت ها وارد می شود موجب ایجاد درد لگنی مزمن در خانم ها شود. معمولا این دردها با شدت زیادی در خانم ها و دختران جوان بروز می کند و در سنین باروری نیز ممکن است موجب بروز مشکلات ناباروری شود.

آندومتریوز  

 مکان هایی که ممکن است درگیر اندومتریوز شوند اجزای داخل لگن می باشند. تخمدان ها و عضله های رحم مهمترین قسمت هایی هستند که از هجوم این بافت در امان نیستند. اندومتر اگر داخل تخمدان تشکیل شود کیستی به نام اندومتریوما را می سازد و یا اگر در داخل عضله رحم یا همان میومتر باشد اندومتریوزیس را تشکیل می دهد.

به طور معمول، این بافت در طی قاعدگی فرو می ریزد اما بافتی که در جای دیگری رشد کرده باشد، قادر به انجام این کار نیست. که منجر به علائم جسمی زیادی از جمله درد می شود. هرچه این بافت ها بزرگتر شوند، بیشتر بر عملکرد بدن تاثیر می گذارند. برای مثال ممکن است لوله های رحم را مسدود کنند.

مهم ترین علائم اندومتریوز

• درد مزمن لگنی
• دردهای شدید زمان قاعدگی
• درد هنگام مقاربت جنسی
• پریودهای طولانی تر از هفت روز
• خونریزی شدید قاعدگی
• مشکلات روده ای و ادراری شامل درد، اسهال، یبوست و نفخ
• مشاهده خون در مدفوع یا ادرار
• تهوع و استفراغ
•  خستگی 

نظریه های مختلف در مورد علل ابتلا به اندومتریوز

 طبق نظریه اول گفته می شود : ممکن است مقداری از خون قاعدگی زمانی که از دهانه رحم دفع می شود مجدد از طریق لوله ها وارد محفظه شکم شوند. به دلایل مختلفی این خون قاعدگی که شامل پوسته های داخل رحم است و به آن اندومتر گفته می شود در آن قسمت نشا می کنند و از تخمدان، سفاق و لوله رحمی تغذیه کرده و زنده می مانند.

 طبق نظریه دوم سلول هایی که در دوران جنینی قابلیت تبدیل به بافت های مختلف را دارند به علت عوامل نشناخته ای داخل حفره لگن تغییر ماهیت داده و تبدیل به سلول های اندومتری شوند و تظاهرات بالینی اندومتریوز را ایجاد کنند.

اگرچه تعداد تئوری های پاتولوژی اندومتریوز به همین دو مورد ختم نمی شود اما دانشمندان تا کنون برای هیچ یک از این نظریه ها به اتفاق نظر نرسیدند.

عوارض ناشی  اندومتریوز

• آندومتریوز طبق آمار علت  50 درصد   از ناباروری هاست
• افزایش ریسک ابتلا به سرطان تخمدان
• کیست تخمدان
•  التهاب درون لگن
•  ایجاد اسکار و چسبندگی
•  مشکلات روده ای و مثانه ای

خانم هایی که در سن باروری هستند بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلا به اندومتریوز قرار دارند، زیرا اندومتریوز یک بیماری وابسته به استروژن ( هورمون های جنسی ) می باشد. در واقع همانطور که در بافت طبیعی اندومتر استروژن باعث رشد می شود در بافت غیر طبیعی نیز تاثیر می گذارد و موجب رشد غیر طبیعی این بافت می شود، در نتیجه خانم هایی که در سن باروری هستند بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند.

تشخیص اندومتریوز

این بیماری با وجود یک سری ضایعات با مشخصات مختلف در داخل لگن تشخیص داده می شود. روش تشخیص قطعی این ضایعات لاپاراسکوپی می باشد. البته روش های سرمی نیز می تواند آندومتریوز را نشان دهد، اما منفی یا مثبت بودن این آزمایشات نمی تواند قطعا وجود آندومتریوز را رد یا ثابت کند

عوامل موثر در ابتلا به اندومتریوز

هر فردی ممکن است به اندومتریوز مبتلا شود اما برخی عوامل موجب افزایش احتمال ابتلا به این بیماری می شوند که عبارتند از :

• سن: این بیماری بیشتر در زنان بین سنین سی تا چهل سال شایع است.
  هرگز بچه دار نشدن
• ژنتیک: ابتلای یک یا چند تن از نزدیکان به بیماری اندومتریوز
• سابقه پزشکی: ابتلا به عفونت لگن ، مشکلات غیرطبیعی رحم یا بیماری ای که مانع خارج شدن خون قاعدگی شود.
• سابقه قاعدگی: خونریزی قاعدگی بیشتر از هفت روز یا چرخه قاعدگی کمتر از 27 روز
• مصرف الکل، کافئین و عدم انجام فعالیت های ورزشی: که این موارد می توانند موجب افزیش استروژن شوند.

بیماری های دیگری نیز با اندومتریوز مرتبط هستند که شامل آلرژی ها، آسم، برخی بیماری های خودایمن، سندرم خستگی مزمن و سرطان تخمدان و سرطان سینه می شوند.

درمان اندومتریوز

گزینه های درمانی اندومتریوز  عبارتند از :

 داروهای مسکن:  شامل داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا مسکن های قوی تر با تجویز پزشک
 هورمون ها: درمان می تواند شامل هورمون درمانی مانند قرص های ضد بارداری، هورمون آزادکننده گونادوتروپین و موارد دیگر باشند

 جراحی: جراحی اولیه تنها سعی در برداشتن نواحی مبتلا به اندومتریوز را دارد اما هیسترکتومیهمراه با برداشتن هر دو تخمدان نیز ممکن است لازم شود. جراحی از روش های درمانی است اما تنها در صورتی که دیگر درمان ها موثر نباشند، درنظر گرفته می شود. درمان ناباروری ناشی از اندومتریوز معمولا با استفاده از IVF توصیه می شود.

درمر کز درمان آندومتریوز غزال  با کمک لیزر لاپارسکوپی و سایر روش ها آندومتریوز با کم ترین آسیب به تخمدان ها

لاپاراسكوپي يكي از روش‌هاي جراحي است كه طي آن پزشك مي‌تواند از طريق يك برش كوچك در زير ناف‌، تلسكوپ مخصوص (میله باریک که در انتهای آن دوربین قرار دارد) را وارد شكم كرده و اعضاي لگني را مشاهده نمايد.

 در روش‌های درمان ناباروری، با کمک لاپاراسكوپي مي‌توان علل مختلفي مانند:

اندومتریوز (وجود تکه های کوچکی از بافت اندومتر یا لایه داخلی رحم در خارج از رحم مانند تخمدان‌ها، لوله‌های رحمی و محوطه شکم که می‌تواند باعث درد، چسبندگی و نازایی شود .

 فیبروم رحمی  توده‌هایی غیر طبیعی از بافت عضلانی نرم که در دیواره رحم رشد می‌کنند

اختلالات ساختمانی، کیست‌های تخمدانی، چسبندگی‌ها و حاملگی خارج از رحم كه موجب نازايي مي‌گردند شناسايي کرد.

 اگر مشکلی وجود داشته باشد این امکان برای پزشک وجود خواهد داشت که ضمن انجام این روش اصلاح لازم را نیز به عمل آورد، بنابراین لاپاروسکوپی ممکن است با دو هدف تشخیصی و درمانی به‌کار رود.

در مرکز جراحی محدود غزال دکتر هر مز دبیر اشرافی و دکتر نسرین مقدمی با کمک لیزر و روش انحصاری لیزر لاپارسکوپی این عمل های جراحی را انجام می دهند .

بعضی از اختلالاتی که در طی لیزرلاپاراسکوپی درمانی می‌توانند اصلاح شوند، شامل برداشتن چسبندگی از اطراف تخمدان‌ها و لوله‌ها، برداشتن کیست‌های تخمدانی و درمان حاملگی خارج از رحم می‌باشد. اندومتریوز خارج از رحم، تخمدان‌ها و پریتوان (پرده نازک و شفافی است که محوطه شکم و لگن را می‌پوشاند) و در بعضی موارد فیبروم رحمی نیز می‌تواند در طی عمل لیزر لاپاراسکوپی برداشته شود.

چه زمانی لاپاراسکوپی انجام می‌شود؟

براي تکمیل بررسي علل ناباروری در زن، در اغلب موارد لاپاراسكوپي تشخيصي صورت می‌گیرد. به‌طوركلي‌، اين عمل را پس‌ از بررسي‌هاي ديگر ناباروري انجام مي‌دهند. امّا اگر درد يا مشكلات ‌ديگري مثل سابقه يك عمل جراحي وجود داشته باشد بايستي ‌لاپاراسكوپي را حتي قبل از انجام ديگر اقدامات تشخيصي ناباروري انجام داد.

عمل لاپاراسکوپی چگونه انجام می‌شود؟

عمل لاپاراسکوپی یک جراحی کوچک است که تحت بیهوشی عمومی صورت می‌گیرد  این عمل در مرکز جراحی محدود غزال انجام می شود که ضمن بیهوشی پزشک با استفاده از یک سوزن مخصوص مقداري گاز دي‌اكسيدكربن يا اكسيدنيترو يا هوا را به داخل شكم وارد مي‌كنند. اين گاز باعث ايجاد يك فضاي كافي در زير جدار شكم و همچنين بالا راندن روده‌ها شده و امكان مشاهده راحت‌تر اعضاي تناسلي لگن را فراهم مي‌آورد و بعد از تزریق گاز، سوزن خارج می‌شود. يك وسيله مخصوص به نام لاپاراسکوپ (دوربین مينياتوري که به شكل لوله ‌باريكي است) از طريق يك برش كوچك زير ناف وارد شكم مي‌گردد و با ایجاد برش نازک دیگری در زیر شکم، پزشک وسیله باریک دیگری را وارد می‌کند تا بوسیله آن اندام‌های داخل شکم را بلند کرده و پشت و اطراف آن را مورد بررسی قرار دهد. طول این برش‌ها بین 5/0 تا 5/1 سانتی متر می‌باشد.  همچنین همزمان یک ماده حاجب از طریق دهانه رحم به‌داخل رحم و لوله‌ها تزریق می‌شود تا باز بودن یا انسداد لوله‌های رحمی تشخیص داده شود.

اگر پزشک در حین لاپاراسکوپی مشکلی را مشاهده کند با استفاده از یک وسیله جراحی مخصوص که از طریق برش کوچک دیگری در زیر شکم، وارد حفره لگن می‌شود، می‌تواند در همان زمان آن را اصلاح نماید.

 مزایای انجام عمل لاپاراسکوپی چیست؟

يكي از عمده‌ترين فوايد لاپاراسكوپي علاوه بر تشخيص دقيق ‌بيماري اين است كه مي‌توان در همان زمان به كمك عمل لیزر لاپاراسكوپي درمانی، آن ضايعه را ترميم و اصلاح نمود. در اغلب موارد لاپاراسكوپي ‌اين اطمينان را به زن مي‌دهد كه او سالم است و از شانس خوبي براي‌ باردار شدن دارد‌. در مقايسه با عمل جراحی باز اين روش دارای مزايای بسيار است.

به عنوان مثال: کاهش درد، کاهش زمان بهبودی، کاهش چسبندگی، صرفه جویی در هزینه، کاهش خونریزی و احتمال عفونت و کاهش زمان بیهوشی به علت مدت زمان کوتاه‌تر انجام عمل. انجام این عمل ممکن است چه عوارضی داشته باشد؟ پس از عمل، بيمار بايستي 2 تا 4 ساعت استراحت كند تا اثرات داروهاي بيهوشي خنثي گردد. بيمار مي‌تواند همان روز مرخص شده و به ‌منزل برود و 2 تا 3 روز بعد هم كارهاي معمول خود را از سر گيرد. همچنین بیمار می‌تواند فعاليت‌ جنسي را پس از يك هفته و يا بسته به نظر و توصيه پزشك ‌خود شروع نمايد. ممكن است بيمار پس از عمل احساس ناراحتي مختصري داشته‌باشد.

اين موارد شامل‌:

• تهوع خفيف به علت استفاده از داروها يا روش جراحي‌
• درد شانه و گردن به علت وجود گاز داخل شكم‌
• درد محل عبور وسايل از جدار شكم‌
• احساس گرفتگي گلو و خشونت صدا در مواردي كه از لوله تنفسي‌ در هنگام بيهوشي عمومي استفاده شده است‌
• دردهاي شكمي مثل دردهاي دوران قاعدگي‌
• ترشحاتي مثل خون قاعدگي براي يك يا دو روز
• درد عضلاني‌ بيشتر اين علائم خفيف در عرض يك يا دو روز از بين مي‌روند.

لاپاراسكوپي خطرات كمي را بدنبال دارد. بروز عوارض در زنان جواني كه از سلامت كافي برخوردار هستند و تحت عمل لاپاراسكوپي قرار مي‌گيرند نادر است‌.